Liturgia - Parafia Świętej Rodziny w Gdyni

Parafia Świętej Rodziny w Gdyni
Przejdź do treści






PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 27, 1-5. 15-29)


Jakub otrzymuje błogosławieństwo przeznaczone dla Ezawa


Czytanie z Księgi Rodzaju


Gdy Izaak zestarzał się i jego oczy stały się tak słabe, że już niedowidział, zawołał na Ezawa, swego starszego syna: «Synu mój!». A kiedy ten odezwał się: «Jestem», Izaak rzekł: «Oto zestarzałem się i nie znam dnia mojej śmierci. Weź więc teraz przybory myśliwskie, twój kołczan i łuk, idź na łowy i upoluj coś dla mnie. Potem przyrządź mi smaczną potrawę, jaką lubię, podaj mi ją, abym jadł i abym ci pobłogosławił, zanim umrę».

Rebeka słyszała, co Izaak mówił do swego syna, Ezawa. Gdy więc Ezaw poszedł już na łowy, aby przynieść coś z upolowanej zwierzyny, Rebeka wzięła szaty Ezawa, swego starszego syna, najlepsze, jakie miała u siebie, ubrała w nie Jakuba, swojego młodszego syna, i skórkami koźląt owinęła mu ręce i nieowłosioną szyję. Po czym dała Jakubowi ową smaczną potrawę, którą przygotowała, i chleb.

Jakub, wszedłszy do swego ojca, rzekł: «Ojcze mój!». A Izaak na to: «Słyszę; który ty jesteś, synu mój?». Odpowiedział Jakub ojcu: «Jestem Ezaw, twój syn pierworodny. Uczyniłem, jak mi poleciłeś. Podnieś się, siądź i zjedz potrawę z upolowanej przeze mnie zwierzyny, i pobłogosław mi!». Izaak rzekł do syna: «Jakże tak szybko mogłeś coś upolować, mój synu?». A Jakub na to: «Pan, Bóg twój, sprawił, że tak mi się właśnie trafiło».

Wtedy Izaak rzekł do Jakuba: «Zbliż się, abym dotknąwszy ciebie, mógł się upewnić, czy to mój syn Ezaw, czy nie». Jakub przybliżył się do swego ojca Izaaka, a ten dotknąwszy go, rzekł: «Głos jest głosem Jakuba, ale ręce – rękami Ezawa!». Nie rozpoznał jednak Jakuba, gdyż jego ręce były owłosione jak ręce Ezawa. A mając udzielić mu błogosławieństwa, zapytał go jeszcze: «Ty jesteś syn mój, Ezaw?». Jakub odpowiedział: «Ja jestem».

Rzekł więc Izaak: «Podaj mi, abym zjadł to, co upolowałeś, synu mój, i abym ci sam pobłogosławił». Jakub podał mu i on jadł. Przyniósł mu też i wina, a on pił. A potem jego ojciec Izaak rzekł do niego: «Zbliż się i pocałuj mnie, mój synu!». Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo, mówił:

«Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan!

Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego.

Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody.

Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki!

Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty.

Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!».


Oto słowo Boże.



PSALM RESPONSORYJNY (Ps 135, 1-2. 3-4. 5-6)


Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.

Albo: Alleluja.


Chwalcie imię Pana, *

chwalcie Pańscy słudzy,

wy, którzy stoicie w domu Pana, *

na dziedzińcach domu Boga naszego.


Refren:
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.


Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *

śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.

Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *

na własność wyłączną wybrał Izraela.


Refren:
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.


Wiem, że Pan jest wielki, *

że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.

Cokolwiek spodoba się Panu,

uczyni na niebie i na ziemi, *

na morzu i na wszystkich głębinach.


Refren:
Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.



ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


Moje owce słuchają mego głosu,

Ja znam je, a one idą za Mną.


Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.



EWANGELIA (Mt 9, 14-17)


Nie można stosować zwyczajów Starego Przymierza do Nowego


Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza


Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?».

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».


Oto słowo Pańskie.








Prasa katolicka
Kontakt z moderatorem - adamek64@o2.pl
Wróć do spisu treści